ارزیابی طرح مسکن مهر رشت از منظر پیشگیری محیطی از جرم

یکی از عوامل تسهیل کننده­ی بروز جرایم، عوامل محیطی به­ویژه مسئله مسکن در جوامع امروزی است. مسکن نامناسب میتواند با در اختیار قرار دادن فرصتهای مجرمانه، تسهیل­کننده­ی فرایند گذار از اندیشه به عمل و درنهایت محیطی ناامن با خطر بزهدیدگی بالا باشد. این نگرانی به­ویژه در مورد مجتمع­های مسکونی بسیار مشهود است. به همین دلیل، ضروری است مسکن مهر به­عنوان بزرگ­ترین طرح تاریخ عمران و شهرسازی کشور که زندگی ساکنان کثیری را تحت شعاع قرار داده است، از لحاظ قابلیت جرم­زایی و پیشگیری مورد سنجش قرار گیرد. در پژوهش حاضر مسکن مهر رشت با اصول کلیدی سه نظریه­ی پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی، فضای قابل دفاع و پنجره­های شکسته یعنی قلمروبندی، نظارت و حفظ و نگه­داری تطبیق داده شده است و جهت اثبات یافته­های حاصل از بررسی­های نظری، بررسی­های میدانی نیز از طریق توزیع پرسشنامه و تهیه­ تصاویر صورت گرفته است. به­طور کلی، آمارهای بدست آمده از این پرسشنامه­ها حاکی از نارضایتی ساکنان، عدم دلبستگی اجتماعی و احساس ناامنی است که خود گویای مورد غفلت قرار گرفتن اصول شناخته شده­ی پیشگیری محیطی توسط متولیان پروژه­ی مسکن مهر، عدم مطالعه­ی جامع در امر مسکن و عدم بهره گیری از دانش جرمشناسان، روان شناسان محیط، شهرسازان و... است.